De eerste kans dit jaar om in het oranje te fietsen, was op het EK in Oostenrijk. Het begon met een tijdrit over 3 ronden van bijna 9 kilometer. Beetje glooiend, afwisselend parcours. Voor de tijdrit overleg gehad over de bandenspanning, en ik besloot om met minder harde achterbanden te gaan rijden.

Na 1 ronde had ik al wel in de gaten dit dit geen gemakkelijke rit zou worden. Aan het eind van de 2e ronde ging het mis. In een scherpe bocht naar links, sloeg ik over de kop. Mijn achterbanden hadden meer grip dan ik gewend was. Het was beter geweest om eerst te testen met de andere bandenspanning. Wel uitgereden, ondanks schade aan de fiets en aardig wat schaafwonden.

De wegwedstrijd ging over 10 ronden van 4,5 kilometer. In deze ronden twee keer een steile klim. Ik werd die ochtend wakker met een beroerd gevoel, niet echt ziek, ook niet lekker. De start van de wedstrijd was goed. Ik kwam als een van de eersten aan bij de eerste steile klim. Hier voelde ik al dat ik de kracht niet had om voluit naar boven te rijden en moest een groot deel van het deelnemersveld laten gaan. Ik ben hier dan ook achterin de middenmoot geëindigd, te laag voor mijn doen. Thuisgekomen en na een aantal onderzoeken, bleek dat ik de ESBL bacterie had opgelopen, die deze klachten veroorzaakte.