Het weekend na Corridonia was Oostende aan de beurt. World cup wedstrijden op het vlakke, iets beter voor mij. Vanuit Italië via 2 overnachtingen in Zwitserland, doorgereden naar Oostende. Het weer was goed en het parcours hetzelfde als vorig jaar.

Donderdags de tijdrit. 53 rijders aan de start. Een lang recht stuk langs de zee, heenweg harde wind in de rug, dan een 180° bocht, de terugweg er vol tegenin en daarna een slinger door de stad. Bij een plek in de top 6 zou ik rechtstreeks geplaatst worden voor het WK. 2 rondes van 9 km. Voor mijn gevoel ging het lekker. Dat bleek na de tijd ook wel, want ik was op een 7e plek geëindigd. Helaas op 3 seconden van de 6e plek, die recht gaf op een ticket voor het WK. Wel een goed gevoel aan overgehouden, in zo’n sterk startveld.
Zaterdags de wegwedstrijd. Starten met 53 rijders in de straten van Oostende is op zich al een spektakel. Bij het startschot vertrok er niemand. Er werd eerst een “peaceful protest” gehouden tegen de UCI, omdat er een rijder uit de klasse H4(mindere handicap) ineens in onze klasse mag starten. Na een minuut gingen we wel van start. Intussen was mijn fietscomputer uitgevallen. In het gedrang van de start raakte ik een paar plekken kwijt. Hierdoor ben ik veel te gek gaan doen om weer bij de kopgroep te komen. Ik kon niet op mijn fietscomputer kijken op welk vermogen ik reed en wat mijn hartslag was. Na 3 ronden was ik compleet opgeblazen. Ik werd door meerdere rijders voorbij gereden. Het duurde nog een paar ronden voordat ik mijzelf herpakt had en de laatste ronden gingen wel weer naar behoren. Helaas betekende dit wel dat ik finishte op een 24e plek. Iets te laag voor mij, vond ik zelf.