Zondag 4 juni was het weer tijd voor de marathon van Duisburg. 42 kilometer door de straten van deze stad met 2 x een oversteek over de Rijn en de Ruhr. De start was al ’s ochtends om 8 uur, dus om 5 uur ging de wekker. Het aanmelden gaat hier heel gemoedelijk, gewoon op de parkeerplaats, vlak bij de start.

Ik mocht op de 2^e startrij starten door het resultaat van vorig jaar. De start was goed en ik zat direct bij de kopgroep met mannen uit de H4 en de H3. Na een aantal kilometers trok een van de rijders plotseling aan de rem, waardoor een ander er vol op klapte en zij achterwiel kapot reed. Achteraf deed hij dit, omdat hij er achter was gekomen dat we verkeerd waren gereden. De mensen van de organisatie stonden nog niet op tijd op de plek om de richting aan te geven. Ik reed samen met nog een aantal rijders door, tot wij ook tot de conclusie kwamen dat we verkeerd waren. Toen draaien en weer terug. De langzamere rijders waren inmiddels wel de goede kant op gewezen en die kwamen we een voor een weer achterop. Tot de 39^e kilometer reed ik samen met een fransman. Ik wou het niet op een sprint aan laten komen, omdat dat niet mijn sterkte punt is, dus ik ben vanaf dat moment voluit gaan rijden. In mijn spiegel zag ik dat ik meter voor meter afstand van hem nam en op de finish was dit 12 seconden. Geen idee waar ik geeindigd was, werd ik gewaar dat ik als 2^e was gefinisht. Dit was voor mij een meevaller, want ik wist niet waar ik me bevond in het veld.

Het eerste internationale podium is een feit, hier ben ik blij mee. Vooral omdat ik nog niet top fit ben. Dit beloofd dus nog wat voor de rest van het seizoen….