Zondag 12 juni was het weer zo ver: het vertrek naar Oostenrijk om mee te gaan doen aan de Handbikebattle. De Handbikebattle is een wedstrijd in het Kaunertal die alleen bergop gaat en gehouden wordt tussen teams van elf Nederlandse revalidatiecentra en een Noors. In totaal doen er 100 handbikers aan mee, die ook individueel geklasseerd worden. De lengte van de route is 20 kilometer en er wordt een hoogteverschil van bijna een kilometer overbrugd. In het midden van de route kom je langs een stuwmeer. Daar is de route een aantal kilometer redelijk vlak en de rest van de tijd zijn de stijgingspercentages tussen de 8 en de 16%.

Voor mij was het de tweede keer dat ik mee ging doen in het team van het Roessingh. Het eerste jaar ben ik verrassend tweede geworden in mijn klasse een tijd van 2.24 u. Ik wou dit jaar mijn tijd van vorig jaar eens ‘flink’ verbeteren. De maandag werd er direct van de organisatie uit al een klimtraining gegeven. Ik stond nog in dubio om mee te doen of te rusten, maar aangezien de wedstrijd toch pas donderdag was, ben ik maar meegegaan. Teruggekomen van de klimtraining kregen we het bericht dat de wedstrijd was verplaatst naar de woensdag, wegens het verwachtte weer. Ik had toch misschien beter kunnen gaan rusten.

Dinsdags nog even de handbike geprobeerd, want ik vertrouwde de versnelling niet helemaal. Toch nog even de versnellingskabel vervangen. Bij het proberen van de handbike ging het mis. De derailleur knalde uit elkaar en vloog in het wiel: derailleur kapot en spaak uit het wiel. Ik ben door de organisatie teruggesleept en toen begon het zoeken naar een nieuwe derailleur. Na een stuk of zes fietsenzaken in de omgeving te hebben gebeld, had ik er eindelijk een die ongeveer het zelfde model had. Een half uurtje rijden van ons hotel. Snel opgehaald en de derailleur erop laten zetten door Double Performance. Na het eten, in de regen, nog even de weg op om het te proberen. Het leek goed, dus niets meer aan doen.

De volgende ochtend was het zover, in een colonne van 100 handbikers richting de start bij de tolpoort van het Kaunertal. Ik ben bij de start direct achter de Nederlands kampioen (en worldcup winnaar) Micha Hielkema gaan staan. Met de bedoeling om met de start direct achter hem aan de gaan en daarmee de rest van het veld voor te zijn. Na het startschot bleek dit ook het geval te zijn, ik kon als tweede aan de klim beginnen. Het eerste deel tot aan het stuwmeer werd zwaarder en zwaarder. Ik kreeg al last van mijn armen en besloot om mij langs het stuwmeer maar een beetje in te houden, om weer op krachten te komen. Na even ‘gevoerd’ te zijn door mijn buddy’s, Bianca en Evert, ben ik aan het tweede deel begonnen. Langzaam kwam ik weer op krachten, en kon het tot de finish goed volhouden. Ik ben als tweede in mijn klasse gefinished in een tijd van 2.04 u waar ik zeer tevreden over ben. De tijd is 20 minuten sneller dan die van vorig jaar en 8 minuten sneller dan de winnende tijd van vorig jaar.

Al met al was het weer een hele belevenis en een gezellige week. Mooi om te zien wat het met sommige mensen doet om de top te bereiken. De emoties die loskomen bij het passeren van de finish. De laatsten kwamen na meer dan 6 uur handbiken in de stromende regen nog binnen, dat zijn de echte helden…