Dit jaar werd voor de derde keer de Mallorca handbike tour georganiseerd. Een wedstrijd over 3 dagen met een sterk internationaal deelnemersveld. De wedstrijd bestaat uit een wegwedstrijd, een tijdrit en een bergrit. De wedstrijd wordt door internationale topteams en ook individuele rijders gebruikt om het seizoen op een mooie manier af te sluiten.

Ik was in de gelukkige positie dat ik dit jaar ook mee kon rijden. Woensdag 19 oktober ben ik vertrokken vanaf Düsseldorf richting Mallorca. Kort vluchtje met daarna een bus-transfer naar de andere kant van het eiland, naar het stadje Muro. Hier stond het hotel van waaruit alles georganiseerd werd. Alle deelnemers verbleven hier dan ook. Engelsen, Duitsers, Polen, Tsjechen, Spanjaarden, Japanners enzovoort. Al met al 42 deelnemers.

Vrijdag 21 oktober begon de tour met een wegrit, deze werd ‘vlak’ genoemd, maar had toch nog meer dan 400 hoogte meters, doordat er een paar flinke klimmen in zaten. Het eerste deel van de wedstrijd was geneutraliseerd. We reden rustig achter een auto aan en toen die luid toeterend er vandoor ging, begon de wedstrijd. We moesten 2,5 ronden afleggen van 20 km. De finish lag op een pleintje in een klein dorpje na een flinke klim. Ik heb een hele tijd in een groepje Engelsen gereden die flink hun best deden om mij kwijt te worden. Langzaam viel de groep uit elkaar en op 10 km voor de finish heb ik de laatste Engelsman achter mij gelaten en ben alleen naar de finish gereden. Een 20^e plek overall en een 10^e plek in mijn klasse was mijn klassering. Daarna nog weer 15 km terug naar het hotel en gaan voorbereiden op dag 2.

Op de zaterdag stond de tijdrit gepland. Deze zou verreden worden over de boulevard van Palma de Mallorca, aan de andere kant van het eiland. De organisatie had transport geregeld voor de deelnemers en de handbikes. De weersvoorspellingen waren slecht voor die dag en toen ’s ochtends bericht uit Palma kwam dat het daar onweerde, heeft de organisatie besloten de tijdrit af te lassen. Jammer maar helaas. Voor de middag heb ik nog wel even een rondje gereden, om dat het bij ons wel redelijk weer was. Daarna de handbike geprepareerd voor de bergrit. Toen ik hier mee klaar was voelde ik mij niet meer zo lekker. Ik ben toen maar iets gaan eten en daarna in bed gekropen, koorts! Dit kon ik echt niet gebruiken vlak voor zo’n zware rit. Ik ben de hele middag in bed gebleven, ’s avonds er even uit geweest om te eten en gauw weer naar bed. De volgende ochtend maar eens flink wat paracetamol genomen om toch een poging te doen om te rijden.

De eerste meters van de bergrit waren ook geneutraliseerd en voelde ik mij wel redelijk, of het door de medicijnen kwam of door het feit dat ik weer aan het handbiken was, weet ik niet. Toen de auto harder ging rijden en de wedstrijd begon, kon ik toch nog redelijk aanhaken. Het ging nog eerst een stukje langs de kust een beetje flauw naar beneden en wij reden constant boven de 40 km/u. Dat werd wel anders toen we bij de eerste berg kwamen. De hellingen waren zo stijl, dat het mij weer aan Oostenrijk deed denken. Boven aan de eerste berg gekomen, begon ik aan de eerste afdaling. Iets wat ik nog niet eerder had gedaan. Van de eerste haarspeld bocht waar ik door moest, was het asfalt nog nat. Daardoor blokkeerde mijn voorwiel en gleed ik regelrecht naar de afgrond. Ik stond nog net op tijd stil, dit was wel een goeie waarschuwing voor de rest van de rit. Hierna weer een berg van ongeveer dezelfde hoogte als de eerste, toen weer naar beneden en weer een stuk omhoog naar een vuurtoren waar we draaien moesten en aan de terugweg konden beginnen. De zelfde bergen moesten we nog een keer over. Hoe langer de rit duurde, hoe beroerde ik mij begon te voelen, de paracetamol was blijkbaar uitgewerkt. Tot overmaat van ramp was het stijgingspercentage van het laatste gedeelte van de laatste berg ook nog 12%. Hierna was het een makkie, bijna alleen nog van de berg af tot de finish. Vanaf het hotel toch zo’n 3 uur over gedaan. Ondanks de koorts nog als 22^e geëindigd en 11^e in mijn klasse geworden en heel blij dat ik toch van start ben gegaan want deze route was echt schitterend.

De Mallorca handbike tour is een prachtig evenement, goed georganiseerd op een eiland dat hier erg geschikt voor is. Ik heb genoten van de wedstrijden, de accommodatie, het klimaat en de support van mijn familie (8 man sterk!). Dit was voor mij de laatste wedstrijd van het seizoen. Ik heb nog eerst een operatie voor de boeg met daarna een paar weken herstel. Mooi even tijd om dit seizoen te evalueren met de bondscoach en een nieuw plan uit te stippelen voor het volgende seizoen, want ik heb nog lang niet het idee dat ik mijn top al bereikt heb.